Tandjes, pannenkoeken en cowboys

Ik ben er al een tijdje mee bezig, met Otto's eerste cowboyhemd. Ik heb er ook heel lang over nagedacht en over gebabbeld en eindelijk krijgt 't nu zo'n beetje vorm. Het smaakt naar meer en ik heb nog een boel stofjes liggen die mijn kleine cowboy beeldig zullen staan! :)

Mijn kleerkast is een puinhoop. Ik heb veel kleren, maar echt heel veel en ik vrees dat ik zo'n drie kwart van dat alles helemaal nooit meer draag. Eén dezer dagen ga ik er werk van maken. Weg met een boel spullen en plaats maken voor het nieuwe (dat ik gekocht heb in de solden en dat ongeduldig nog in zakken staat te wachten tot er ruimte is in de kast...)! :D Niet alles gaat de prullenmand in of wordt geschonken aan de minderbedeelden. Ik ga ook een deel recycleren. Op menig blog las ik erover. Oude kledingstukken een nieuw leven schenken. Mijn oude broeken worden dus nieuwe kleine broekjes voor mijn zoon! Leuk!

Vanavond nog 'ns pannenkoeken gebakken voor mijn hyperactieve pagadder. Hij smult ervan met pretoogjes en dat maakt mama blij! Melig? Ikke? Maneen!

Ahornsiroop in 't mondje en 't haar...

Of ja, toch eigenlijk wel. De laatste tijd voel ik me een beetje melancholisch. Ik heb altijd nogal de neiging gehad om de zorgen van de wereld op mijn schouders te nemen, maar nu krijg ik plots zin om naar Haïti te reizen en een kind mijn oude kleren te overhandigen. Of om mee te gaan op kruistocht met Greenpeace en slogans te skanderen. Of om een schooltje te gaan bouwen in Afrika. Bizar zou ik het niet echt noemen, want er zijn mensen die doen wat ik plots denk dat ik wil (laat ik 't zo noemen), maar kom, 't is toch op z'n minst een beetje raar te noemen. We zien wel. Wie weet peddel ik volgend jaar rond op een meertje in Nigeria met een bende schoolkinderen in mijn kielzog...

Deze week nog 'ns prulletjes gemaakt. Een zeverlap voor mijn tandjeskrijgende, puberende peuter en een luierzakje à la Mme ZsaZsa. Van 't eerste heb ik een foto, van 't tweede moet ik nog 'ns eentje maken.